همچنین ارتباط بین طول عمر و ورزش های مختلف مورد مطالعه قرارگرفت. محققان میزان مرگ و میر 1116 مرد دونده و 762 زن دونده را با افرادی که این ورزش را انجام نمی دادند، مقلیسه نمودند. مدت زمان دویدن در هفته و همچنین سرعت (آرام، متوسط و سریع)، فاکتورهای اصلی در نظر گرفته شدند.

اطلاعات 4 بار و در بین سال های 1976 تا 1978، 1981 تا 1983، 1991 تا 1994 و 2001 تا 2003 جمع آوری گردید. در طی 35 سال مطالعه و پیگیری، 122 مورد مرگ در بین افراد دونده و 10158 مورد مرگ در بین افرادی که نمی دویدند، ثبت شد.

محققان این طور نتیجه گرفتند که دویدن خطر مرگ و میر را در زنان و مردان به میزان 44 درصد کاهش می دهد و موجب افزایش طول عمر به میزان 6.2 سال در مردان و 5.6 سال در زنان می شود.

دویدن به مدت 1 تا 2.5 ساعت در هفته با سرعت کم یا متوسط و در طی 2 تا 3 جلسه، بیشترین اثر مثبت را به دنبال خواهد داشت.

نکته جالب این بود که میزان مرگ و میر در بین کسانی که به میزان متوسط، فعالیتی مثل دویدن داشتند کمتر از کسانی بود که فعالیت بدنی نداشتند و یا اینکه ورزش و فعالیت بسیار سنگین داشتد.

دویدن اثرات سودمندی بر سلامتی دارد، شامل:

– بهبود دریافت اکسیژن
– کاهش فشارخون
– افزایش حساسیت انسولین
– بهبود فعالیت قلب
– افزایش تراکم استخوان
– کاهش تجمع پلاکت ها
– کاهش خطر ایجاد لخته
– کاهش التهاب
– پیشگیری از چاقی
– بهبود عملکرد ایمنی
– بهبود سطح چربی های خون (افزایش کلسترول خوب یا HDL و کاهش تری گلیسریدهای خون)
– بهبود فعالیت های فیزیولوژیک بدن
– بهبود روابط اجتماعی و ارتقای سلامت روانی