بزرگ کردن سینه یکی از شایع ترین اعمال جراحی زیبایی مورد در خواست بانوان است. این فرایند شامل عمل جراحی است که مواد و پروتز های مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد .تصمیمی که برای انجام عمل بزرگ نمودن سینه گرفته میشود باید کاملا شخصی و آگاهانه باشد و نباید صرفا برای خشنود کردن کس دیگری گرفته شود.مثل هر عمل جراحی زیبایی دیگر، عمل بزرگ کردن سینه هیچ کدام از مشکلات اصلی زندگی را حل نمی کند، اما ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و شکل ظاهری بیمار کمک کند.تمام فواید بالقوه مورد بحث قرار گرفته و در زمان مشاوره مورد بررسی قرار می گیرند.

امروزه زنی که می خواهد عمل بزرگ کردن سینه را انجام دهد حق انتخاب در نوع عمل جراحی را دارد، بدین طریق می تواند نمای ظاهری و نتیجه مورد نظر را بدست آورد . بعضی از این حق انتخاب ها عبارتند از :نوع، اندازه، محل قرارگیری و برش ایجاد شده و همچنین جهت جاگذاری پروتز سینه.مشخصا برای هر انتخاب ، فواید و مضراتی وجود دارد. به هر حال اگر به مراجعه کننده اطلاعات مناسبی داده شود او می تواند تصمیم بگیرد که کدام روش مناسب او می باشد.

اطلاعات اصلی و اساسی در مورد پروتز ها سینه
مهم است که بدانیم پوسته ی خارجی یا پوشش تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است .اگرچه، ماده ی پر کننده ی موجود می تواند متفاوت و از مواد مختلف باشد که این مواد عبارتند از : آب نمک، ژل سیلیکون خالص که خود به دو دسته ی ژل ساده یا ژل منسجم (همبسته) تقسیم می شود . ژل شکر و نمک (هیدروژلی) و روغن سویا(تری لوسنت) که اخیرا کشف شده اند فعلا تا بررسی های بیشتر در مورد ایمنی آنها، مورد استفاده قرار نمی گیرند. ژل سیلیکونی فعلا رایج ترین نوع مورد استفاده می باشد. در اروپا نمودارهای فعلی توزیع فروش [۷۰%سیلیکون، ۱۵% آب نمک، ۱۵%برای پر کننده های دیگر مثل هیدروژن و روغن های سویا] را نشان می دهند.چون ژل سیلیکونی از سال ۱۹۶۳در دسترس می باشد بنابر این جراح ها بیش از ۳۵ سال است که در مورد این نوع پروتز تجربه دارندو این زمان استفاده بیش از هر نوع دیگری می باشد . در طی سال ها تغییرات و پیشرفت هایی ایجاد شده که پوشش های سطحی از موادی با فرمولاسیون جدید تر ساخته شده اند و این پوشش ها طوری طراحی شده اند که “خونریزی” و انتشار مقادیر بسیار کم ژل پر کننده را به حداقل می رسانند .
جالب توجه اینکه پروتز ژل سیلیکون استاندارد، به خاطر نرمی ذاتی ژل سیلیکون بیش از انواع پروتزها احساس سینه طبیعی را ایحاد می کند.

مختصر اطلاعاتی در مورد سیلیکون
بدون شک بسیاری از خانم ها در مورد این نوع عمل جراحی داستان های ترسناکی شنیده اند ، ازجمله مسمومیت زایی سیلیکون ، بیماری های مربوط به بافت . در نتیجه در مورد عمل بزرگ کردن سینه در هشت سال اخیر تبلیغات مخالفی دریافت شده است مخصوصا به واسطه عملکرد غیر مسئولانه ی رسانه ها که بدین طریق علی رغم حقایق موجود، ادعاهایی در مورد ایمنی سیلیکون شده است . بدون شک، بیشتر این داستان ها بعد از این که FDA – مدیریت غذا و دارو در امریکا- در ژانویه ی۱۹۹۲ استفاده از پروتزهای سیلیکونی را قدغن کرد بوده است . FDA به این نتیجه رسیده بود که “هیچ سند و مدرکی وجود ندارد که ژل سیلسکون که پروتزها با آن پر میشوند ایمنی ندارند، اما مدارک برای اثبات ایمنی آن کم و ناکافی است.” موارد بالا نتیجه دعوی حقوقی بر ضد تولید کنندگان پروتزهای سیلسکونی بود. این دعوی از طرف زنانی مطرح شده بود که از پروتز استفاده می کردند و نشانه ها و علائم زیادی از بیماری ای که ” بیماری خود ایمنی مربوط به سیلسکون” نامیده شده است را دارا بودند. در حقیقت بررسی مدارک دادگاه در آمریکا نشان داد که بیش از ۲۱۶ نشانه ی جداگانه در ارتباط با شیوه های پر کردن ژل به ثبت رسیده است این تعداد تنوع نشانه مجزا در هیچ بیماری دیگری دیده نشده است ! از این زمان به بعد فعالیت ، بحث و گفتگوهای قراوانی درمجامع پزشکی انجام شد تا ایمنی و یا خطرناک بودن ژل های سیلیکونی را اثبات کنند. برای این کار مقدار زایدی اظهاریه و بیانیه منتشر شد و نتایج زیادی گرفته شد . به طور خلاصه بعضی از آنها عبارتند از :

۱) در ژانویه ۱۹۹۲مسوولین بهداشت به جراحان و پزشکان اطلاع داند که دپارتمان بهداشت احساس می کند که هیچ دلیلی برای عدم استفاده از پروتز به خاطر هراس و ترس ها موجود در امریکا وجود ندارد !

۲) در آوریل ۱۹۹۴ یک کمیته متخصص که توسط دپارتمان بهداشت تعیین شده بود، به این نتیجه رسید که هیچ مدرک علمی در مورد ارتباط پروتز های سیلسکونی با بیماری خود ایمن یا بیماری بافت همبند وجود ندارد.

۳) ادعاهایی وجود دارد که سیلیکون کلا باعث ایجاد یک سندرم جدید می شود. این ادعاها براساس گزارشهای موردی است و بنابر این نوع مطالعاتی برای اثبات این ادعاها وجود ندارد. در پاسخ به این ادعا ، کالج روماتولوژی امریکا در اکتبر ۱۹۹۵ بیانیه ای بر اساس مطالعات تحقیقاتی روی بیشتر ۷۸۰۰۰زن منتشر کرد . بیانیه به این صورت بود که سیلیکون بیماران را در معرض هیچ خطر اضافی در مورد بافت همبندی یا بیماری روماتیسمی قرار نمی دهد و هیچ دلیلی برای منصرف کردن افراد از این عمل جراحی به خاطر ابتلا یا وخیم تر شدن یک بیماری و نگرانی از بیماری های بافت جود ندارد .

۴) حداقل ۲۹ مورد مطالعه و مقاله در سالهای اخیر در سراسر دنیا به چاپ رسیده است که بیشتر از ۲۰۰۰۰۰ زن در این مطالعات مورد بررسی قرار گرفته اند و در هیچکدام از آنها رابطه ای بین بیماری موسوم به “بیماری خود ایمن سیلیکون ” و پروتز دیده نشده است .

۵) کشف سیلیکون در مایعات بدن باید بصورت علمی و بصورت پرسپکتیو مورد بررسی قرار بگیرد، سیلیکون به میزان زیادی در محیط اطراف ما و در بدن بیشتر مردم وجود دارد . تماس و ارتباط ما با سیلیکون در طول زندگیمان زیاد است و سیلیکون به طور گسترده در داروسازی مورد استفاده قرار می گیرد. سیلیکون بعنوان یک لابریکنت در هر نوع سوزن یک بار مصرف، سرنگ و لوله های درون سیاهرگی مورد استفاده قرار می گیرد .

سیلیکون در روژ لب ها، لوسیون ها برنزگی، فرایند های تولید غذا، کرم های پوست، اسپری مو و لوازم آرایشی کاربرد دارند. در بیش از ۱۰۰۰محصول دارویی از سیلیکون بعنوان یک جزء سازنده یاد می شود و حتی در فرایند تولید دریچه های مصنوعی قلب، مفاصل و دستگاه تنظیم ضربان قلب مورد استفاده می گیرد.

۶) در جولای ۱۹۹۸،دپارتمان بهداشت به دنبال بررسی ها و مطالعات کمیته ی تشکیل شده برای بررسی ایمنی پروتزهای سیلیکونی، یافته ها و نتایج خود را منتشر کرد. این کمیته که بیشتر از دانشمندان و استادان دانشگاه تشکیل شده بود به این نتیجه رسید که هیچ مدرک علمی در مورد ارتباط پروتزهای سیلیکونی با این بیماری وجود ندارد. (گزارش ۳۶ صفحه ای کامل ان را میتوانید از روی اینترنت دریافت کنید.

با توجه به این بیانیه، باید قبول کرد که شاید بعضی از زنان که عمل جراحی بزرگ کردن سینه داشته اند، در آینده دچار ناراحتی خود ایمنی یا بافت همبندی بشوند .چون این بیماری ها نسبتا در میان مردم متداول و رایج می باشند.مساله این است : بدون توجه به اینکه آیا آنها عمل پروتز گذاری سینه داشته اند یا خیر ، آیا ممکن نیست که به هر حال دچار این بیماری ها شوند ؟ این نوع سؤالات فقط با تجزیه تحلیل آماری دقیق قابل پاسخ دادن است. سپس اگر مشخص شد که گروهی از زنان که عمل پروتزگذاری سینه ی سیلیکونی داشته اند، تعداد بیشترشان دچار بیماری های خود ایمنی هستند؛ شاید بتوان یک ارتباط موقتی و اتفاقی بین این موارد پیدا کرد . در این لحظه بعد از بررسی تمام اطلاعات و داده های مربوطه، باید بگوییم هیچ مدرک علمی و قاطعی وجود ندارد که نشان دهد مواد سیلیکونی موجود در پروتزهای سینه خطر بیماریهای بافت های همبندی یا سرطان سینه را افزایش می دهد.

چگونه می توان بهترین اندازه پروتز را انتخاب کرد؟
پروتزهای سینه انواع و اندازه های مختلف دارند و برای هر فردی ممکن است که به راحتی اندازه دلخواه را انتخاب کند. بیشتر زنان بر اساس اندازه ی سینه بندهاشان اندازه ی پروتز سینه را مشخص می کنند.همانطور که میتوانید تصور کنید، پروتزسینه با اندازه های مختلف در زمان مختلف نتایج متفاوتی ایجاد می کند. رمز انتخاب اندازه پروتز سینه این است که این سینهبه طور کلی به شما ظاهری موزون تر و مناسب تر بدهد و با خواست شما یکی باشد. در هنگام مشاوره دکتر منافی اندازه هایسینه و قفسه ی سینه ی شما را می گیرد تا اندازه مناسب شما را بدست آورد. بعلاوه با این اندازه گیری ها ظاهر شما را با بهترین اندازه ی سینه تصور می کند و در نظر می گیرد. مهم است بدانید که نهایتا عامل محدود کننده در انتخاب اندازه ی سینه فضای در دسترس در زیر سینه ی شماست . به خاطر داشته باشید، همانطور که حجم هر نوع پروتز افزایش می یابد،به پهنای آن هم اضافه می شود. بنابر این اگر شما پروتزی را انتخاب کنید که بیش از اندازه بزرگ است ، لبه ها و کناره های آن ممکن است از اطراف بافت سینه ی اصلی بیرون بزند و به طور بالقوه حتی تا گودی زیر بغل نیز برسد. این حالت برای بیشتر مردم غیر مطلوب است. بعلاوه امکان چروک ، چین خوردگی و دیگر مشکلات نامطلوب طولانی مدت نیز افزایش مییابند. چون بیشتر زنان نقطه نظرات واقع بینانه ای از چیزی که می خواهند دارند؛ بنابر این بسیار کم پیش می آید که جراحی نتواند انتظارات بیمارش را بر آورده کند.

آیا گذاشتن پروتز سینه باعث ایجاد سرطان سینه میشود؟
هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد پروتز های سینه در انسان ایجاد سرطان می کنند . بر عکس مطالعات اخیر نشان داده اند که زنانی که پروتز سینه گذاشته اند نسبت به جمعیت کلی ( ۳۰ %) کمتر دچار سرطان سینه می شوند.
آیا بزرگ کردن سینه روی روشهای تشخیص سرطان سینه تأثیر دارد ؟
شاید مهمترین موضوع در مورد پروتز های سینه امکان به تأخیر افتادن تشخیص سرطان سینه با پروتزسیلیکون و یا پر شده با آب نمک می باشد. هر دوی این ماده ها حاجب هستند(اشعه و پرتو ها را از خود عبور نمیدهند)، به این معنی که مانع دیدن بافت اصلی سینه در درجات مختلف مامو گرافی می شوند. اگرچه تکنیک های مامو گرافی در این چند سال اخیر پیشرفت کرده اند و رادیوگراف می تواند تا جایی که ممکن است قسمتهایی از سینه ی اصلی که زیر پروتز سینه پنهان است را ببیند. بهتر است بدانید که تنها ۱۰_۲۰% سرطان های سینه بوسیله اشعه ی ایکس قابل تشخیص هستند . بنابراین بیشتر سرطان های سینه هنوز هم توسط خود شخص یا با معاینهت فیزیکی قایل تشخیص می باشند. در این رابطه بیشتر پزشکان بالینی احساس می کنند که پروتز سینه حقیقتا می تواند عمل معاینه از طریق لمس کردن را ساده کند. زنی که پروتز سینه دارد باید همان برنامه ی ماموگرافی منظم که زنان دیگر دارند را داشته باشد. شخصی که کار رادیو گرافی را انجام میدهد باید مطلع باشد که شخص دارای پروتز سینه است و بنابراین نماهای خاص برای رادیولوژی مناسب خواهد بود.در نتیجه پروتز های سینه کار رادیولوژیست را سخت تر می کنند؛ هر چند مانع انجام آن نمی شوند.
پروتز های سینه تا چه مدت باقی می مانند؟
مانند تمام محصولات ساخت دست بشر، پروتز های سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. علی رغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند(حتی در برابر فشار)،ولی مستعد کهنه شدن یا فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر پوسته ی خارجی یا پوشش پروتز سینه بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگر چنین اتفاقی افتاد مواد آن به بیرون تراوش پیدا می کند. این حالت معمولا متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه نامیده می شود . اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه اش کمی صاف شده ویا شکل آن تغییر پیدا کرده است، اما اکثرا و به ندرت قابل توجه و دید است. به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد . همانطور که قبلا بیان شد، یک کپسول یک نوع کیسه ی بیولوژیکی را تشکیل می دهد که هر نوع پروتز سینهرا در بر می گیرد.بنابر این بعد از اینکه از پروتز سینه تراوشی رخ داد، مواد درون آن هنوز در همان مکان بوسیله ی کیسه ی خود بدن یا کپسول باقی می مانند.اگرچه علی رغم تشخیص مشکل آن از نظر کلینیکی، به یمن وجود سونوگرافی (اولتراسوند) بیشتر اوقات قادر به دسترسی دقیق به شرایط هر نوع پروتز سینه در مواقع لزوم، خواهیم داشت. نمودارها و تصاویر زیادی وجود دارد که بیان میکند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود چقدر باقی می ماند. یک نمودار میانگین حدود ۲۰ سال است. اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیادی انجام می دهد سینه هایش حرکت زیادی میکنند افرادی نظیر مربیان ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و …کسانی هستند که به طور طبیعی پروتز سینه شان در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شود.در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتز هایسینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابر این توصیه می شود که به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب از حالت و موقعیت پروتز های سینه ی خود ۱۰-۱۵ سال پس از عمل جراحی به طور مرتب مورد معاینه قرار گرفته و یا سونوگرافی نمایید.

عمل جراحی شامل چه کارهایی می شود؟
اصل مهم در عمل جراحی بزرگ کردن سینه ایجاد یک جیب پشت سینه ی اصلی است که پروتز سینه در آن جای خواهد گرفت؛ اگرچه جرئیات زیادی در رابطه با این عمل جراحی وجود دارد که از قبل لازم است شخص آن را بداند.

چه نوع برش هایی وجود دارد ؟
به طور کلی سه نوع برش جراحی برای جاگذاری کردن پروتز سینه وجود دارد. در برش زیر سینه ای که بیشترین استفاده را دارد، در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه ایجاد می شود. طول برش حدود ۴سانتیمتر است . این معمول ترین و رایج ترین برش است و چین طبیعی خود سینه معمولا به خوبی جای زخم سینه زا پنهان می کند. این نوع زخم همیشه توسط لباس پوشیده می شود؛ چون در این نوع برش دسترسی مستقیم به فضایی که پروتز سینه قرار خواهد گرفت ایجاد می کند، اندازه و شکل جیب مهم است و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز سینه ی درون جیب دقیقا کنترل می شود. یک روش دیگر برش پوست تیره تر اطراف لبه و کناره ی نوک سینه میباشد که در اطراف و دور لبه ی آن ایجاد می شود. اشکال این برش این است که توسط هیچ چین پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن است ایجاد اختلال در شیر دادن بکند. روش سوم برشی است که روی یکی از خطوط چین زیر بغل ایجاد می شود؛این برش کمتر استفاده می شود چون پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سخت تر است و ممکن است در آینده مشکلی بوجود آید و به یک برش اضافی رویسینه احتیاج باشد. اگرچه بعضی بیماران فکر می کنند که این روش کمتر از همه قابل رؤیت است، ولی در حقیقت این موضوع همیشه صدق نمی کند، مخصوصا وقتی لباس بدون آستین پوشیده باشید ناحیه ی زیر بغل مشخص است. به خاطر داشته باشید که جای زخم همیشه وجود خواهد داشت و این ارتباطی به محل برش ندارد. به طور نرمال جای زخم ها کاملا و به خوبی بهبود پیدا کرده و به مرور زمان کمتر قابل رؤیت خواهند شد اگرچه هیچ جراحی نهایتا نمی تواند ظاهر هیچ زخم بخصوص را پیش بینی کند. دو مکان یا دونوع پاکت ایجاد شده برای قرار گرفتن پروتز وجود دارد : زیر غده ای در جلوی ماهیچه ی سینه و زیر ماهیچه . ماهیچه ی سینه ای ماهیچه ای از قفسه ی سینه است که معمولا در بدنسازان رشد می کند. در انگلستان مکان زیر غده ای رایج ترین مکان مورد استفاده می باشد. اشکال این است که شکل ظاهری و نمای بیرونی سینهی کاشته شده در زنان لاغر چشمگیرتر است . در این موارد هر کسی می تواند ظاهر سینه ها را روی قفسه ی سینه تشخیص دهد در این موارد به شما توصیه می شود که پروتز را به صورت زیر ماهیچه ای بگذارید.اگرچه بعضی انواع پروتز وجود دارد که برای روش زیر غده ای مناسب تر هستند.این زنان معمولا سینه های اصلی شان زمانی بزرگتر از زمان حالشان بوده است. وقتی کاهش حجم بسیار زیادی در سینه ی اصلی وجود داشته است و در اندازه ی پوست پوشیده شده در اطراف بافت سینه میزان کمی جمع شدگی و افت وجود دارد، پس شکلی ایجاد می شود “کیف خالی” نامیده می شود. تحت این شرایط گاهی اوقات بهتر است که پروتز در موقعیت زیر غده ای قرار بگیرد تا بتواند پوستی که سینه ی اصلی را پوشانده، پر کنند. در مواردی که پوشش پوستی کشیده می شود و نوک سینه تا،تای زیر سینه پائین می آید، لازم است تا دوباره نوک سینه را بالا آورده و پوست پوششی را بالا آوردن کوچک کنند. این حالت نیز در زمان مشاوره مشخص می شود. دومین مکان،مکان زیر ماهیچه ای بین ماهیچه ی دیواره ی قفسه ی سینه و خود قفسه ی سینه می باشد. مکان زیر ماهیچه ای پوشش زیاد پروتز را افزایش می دهد، پوشش و پوشیدگی شکل و ظاهر پروتز سینه را نیز زیاد می کند. این مکان مخصوصا در زنانی که بافت سینه ی بسیار کمی دارندو یا اصلا ندارند، بسیار مفید است. با ایجاد پوشش زیاد در این شرایط نهایتا بعضی عوارض نامساعد که روی ظاهر سینه وجود دارد و در بالا توضیح داده شد کاهش می یابد. مزیت دیگر این است در این حالت مامو گرافی با کیفیت بهتری انجام می شود. اشکال آن این است که ممکن است درد یا ناراحتی بیشتری بعد از عمل داشته باشید و پروتز سینه با حرکات معین ماهیچه حرکت میکند. تصمیم در مورد اینکه چه مکانی برای گذاشتن پروتز متناسب اسب ، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار خواهد گرفت. چه نوع داروی بیهوشی مورد استفاده قرار می گیرد و چه مدت عمل جراحی طول می کشد؟
عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولا نیاز است که یک روزدر بیمارستان بمانید. ومدت عمل جراحی تقریبا یک ساعت به طول می انجامد.

آیا این عمل دردناک است؟
درد در طی عمل جراحی بزرگ کردن سینه تا حدی وجود دارد. همیشه تعیین درد برای هر شخص مشکل است. در حالی که بعضی خانم ها این فرایند را دردناک می دانند، دیگران گفته اند که بعد از عمل جراحی درد بسیار کمی داشته اند. مکان قرار دادن پروتز سینه در پشت ماهیچه ی سینه ای همراه با درد بیشتری است چون باید مقداری از ماهیچه بریده شود تا فضایی برای گذاشتن پروتز سینه باز شود. منصفانه است که گفته شود که بیشتر زنان میزان معتدلی درد برای پنج روز اول دارند که نیاز به مسکن خواهند داشت. اگرچه بعد از یک هفته بیشتر زنان گفته اند بهبود قابل توجهی در علائم و نشانه ها دارند و در حقیقت با هر نوع مسکن معمولی آن ها را از بین برده اند.

بعد از عمل جراحی چه اتفاقی می افتد؟
سینه های شما تا حدودی ورم کرده و این حالت معمولا دوتا سه هفته بعد از بین می رود.گاهی اوقات ورم دو سینه ممکن است با هم متفاوت باشد. این حالت نرمال و عادی است و به مرور زمان بر طرف می شود بعد از بزرگ کردن سینه ممکن است به نظر برسد که سینه خیلی در بالا قرار دارد این حالت نیز عادی است.در طی دو ماه اول بعد از عمل جراحی پروتز کم کم پائین آمده و نسبت به اثرات جاذبه ی زمین جای خود را پیدا کرده و به حالت طببیعی باز می گردد. اگر یک طرف سریعتر از طرف دیگر پائین آمد نیاز نیست که نگران شوید، چون این حالت بعضی اوقات رخ می دهد. بدنبال عمل جراحی شما باید بانداژ مناسبی داشته باشید و لازم است که به مدت دو هفته مکان عمل را خشک نگه دارید. بعد از یک هفته پانسمان شما بر داشته خواهد شد و زخم بررسی و باز بینی شده و کمی تمیز می شود. اکثرا بخیه ای برای کشیدن وجود ندارد، چون اغلب داخلی و جذب شدنی هستند.همیشه به خاطر داشته باشید که دستور العملهای بعد از عمل جراحی را بخوانید و رعایت کنید .

بعد از عمل باید چه نوع عوارضی را انتظار داسته باشم؟
تغییر احساس در نوک سینه و حس خود سینه، ممکن است اتفاق اقتد. بعضی بیماران کاملا حس سینه شان از بین میرود،دیگران فقط کمی کاهش در حس سینه هایشان را گزارش کرده اند و بعضی حتی افزایش حس سینه را گزارش کرده اند. در اکثر موارد تغییر احساس سینه موقتی می باشد و به زودی از بین می رود و بهبود می یابد. دوره کامل بهبودی و درمان گاهی تا هجده ماه به طول می انجامد . به دنبال انجام این عمل شیر دادن با سینه امکان پذیر است و شما قادر به تولید شیر کافی خواهید بود. شما باید بدانید که به طور طبیعی همه ی خانم ها نمی توانند به طور رضایتبخشی شیر بدهند، چه پروتز داشته باشند چه نداشته باشند.

حاملگی: اگر شما بعد از عمل جراحی تان حامله شوید بافت های سینه ی شما بزرگ شده و پوست نیز متعاقبا کشیده می شود. همچنین هنگام حاملگی و همراه با آن اگر شیر دادن را متوقف کنید بافت سینه ی شما کوچک و جمع خواهد شد. پیش بینی اینکه چه میزان این تغییرات رخ خواهد داد غیر ممکن است ولی حجم پروتز سینه در طی این عملیات به همان اندازه باقی خواهد ماند. هیچ نوع احتمال ترکیدن یا از هم باز شدن پروتزهای سینه هنگام مسافرت با هواپیما، شناکردن، شیرجه زدن و غیره وجود ندارد.

جای زخم ها به چه شکل هستند؟
ایجاد جای زخم پس از اعمال جراحی یک عارضه نیست بلکه یک رویداد بعد از عمل محسوب می شود. خوشبختانه جای زخم ها در عمل بزرگ کردن سینه کوتاه بوده و حدود ۴ سانتیمتر ط.ل دارند. شماباید همیشه انتظار داشته باشید که جای زخم ها در ابتدا قرمز،ملتهب، قلمبه و حتی دارای خارش باشند که به مرور زمان کمرنگ شده و صاف می شوند. این یک حالت عادی در فرایند التیام و جوش خوردن زخم می باشد. اگرچه مهم است به خاطر بسپارید که ترمیم کامل و التیام زخم ممکن است حدود دوسال طول بکشد. برای تسریع و تسهیل فرآیند لیزر و ماساژ روزانه ی جای زخم در طی این دوره ی زمانی توصیه می شود.

چه مدت طول می کشد که به حالت عادی باز گردید؟
اگرچه میتوانید به نرمی راه بروید و کارهای بسیار سبک را از روز بعد از عمل انجام بدهید، لطفا در ۷ تا ۱۰ روز اول از انجام هر گونه کارهای کشیدنی یا بلند کردنی بپرهیزید .بسته به شغل بسیاری از زنان بعد از این مدت زمان میتوانند به سر کار خود بر گردند. مشخصا اگر کار شما شامل کارهای کششی و بلند کردنی است توصیه میشود ۱۰ روز دیگر از کار کردن بپرهزید. شما معمولا می توانید تمرینات سبک دست و پا ها را بعد از سه هفته شروع کنید تمرینات بازوها وشانه ها و شنا کردن را میتوانید بعد از ۶ هفته شروع کنید؛ وقتی تمرین و ورزش میکنید یک سینه بند ورزشی خوب بپوشید. رانندگی کردن بعد از یک هفته مجاز است. فعالیت جنسی بعد از حدود ۴ هفته میتواند شروع شود؛ اگرچه در این مرحله هم فقط لمس آرام سینه ها توصیه میشود. (لمس کردن و دست زدن محکم تر سینه ها بعد از دو ماه امکان پذیر است.)