ریزش مو همواره باعث ایجاد مشکلات و مسائل روحی، روانی و اجتماعی در افراد می گردد. یکی از علل شایعی که باعث ایجاد ریزش مو به صورت موقت و یا دائم می گردد مصرف داروها می باشد. یکی از مهمترین و شناخته شده ترین گروه های دارویی که باعث ریزش مو می گردند داروهایی شیمی درمانی می باشند. البته بسیاری از گروه های دارویی دیگر نیز وجود دارند که باعث ریزش مو شده ولی در اغلب مواقع هم پزشک و هم بیماران به آن کمتر توجه دارند. بر اساس گزارش انجمن ریزش موی آمریکا داروهایی که باعث ریزش مو می شوند به ترتیب زیر طبقه بندی می شوند

1. داروهایی که برای درمان آکنه استفاده می گردند (نظیر آکوتان)
2. داروهایی که در بیماری های خونی استفاده می گردند (نظیر وارفارین، هپارین)
3. داروهایی که در بیماری های قلبی استفاده می گردند (نظیر آتنولول، پروپرانولول، متوپرولول)
4. داروهایی که برای درمان چربی خون استفاده می گردند (نظیر کلوفیبرات و جم فیبروزیل)
5. داروهایی که برای صرع استفاده می شوند (نظیر تری متادیون)
6. داروهای ضد اولسر اثنی عشر (نظیر سایمتیدین و رانیتیدین)
7. داروهای ضد التهاب (نظیر ناپروکسن، سولینداک و ایندومتاسین)

بنابراین اکیدا” به بیمارانی که مجبور به استفاده دراز مدت از داروهای فوق هستند توصیه می گردد در مورد پیشگیری از ریزش موی ناشی از مصرف این داروها با پزشک خود مشورت نمایند.